Vilnius een heerlijk stad, superrelaxed, met de allure van een zuid Europese stad. Het weer werkte ook mee, het was de afgelopen dagen 26 graden. Ik wist niet veel van Litouwen maar daar is verandering in gekomen.
Schaamte, wegkijken, wil dit eigenlijk niet schrijven maar het moet. Genocide: Ik mag aannemen dat iedereen bekend is met de ideeën van Nazi Duitsland en ook met die van Stalin. Voor Litouwen was het een hard gelach. Bijna 200 jaar Russiche en 3 jaar Duits overheersing. Het land in deze vorm kent twee periodes van onafhankelijkheid. Tussen WO I en WO II en nu sinds 1991. Van de 13 eeuw tot 1795 was het een Groot Hertogdom, een rijk van de Oostzee tot de Zwarte Zee.
Ik ben gister naar The Museum of Genocide Victims geweest. Toepasselijk gevestigd in oude KGB gebouw. In totaal zijn er bijna 700.000 mensen vermoord of gedeporteerd. Eerlijk verdeeld tussen de Russen en de Duitsers. In de 3 jaar van het Naziregime zijn alleen al 200.000 Litouwse joden vermoordt. Rond 1939 woonde er ruim 4,5 miljoen mensen, het was dus meer dan 15% van de bevolking en 90% van de joden. Momenteel wonen er 2,8 miljoen mensen. De Russische sprekenden zijn nu de tweederangsburgers (hebben geen stemrecht) en verlaten meer en meer het land.
Ik vond het schokkend om te zien.
Rutger Bergmans “De meeste mensen deugen” is wat minder geloofwaardig.
Om met een positieve noot te eindigen:
Het vijftigjarig bestaan van het Molotov-Ribbentroppact, op 23 augustus 1989, werd ‘gevierd’ met de Baltische Weg, een menselijke keten van 600 km Tallinn > Riga > Vilnius. Dit was het begin van de onafhankelijkheidstrijd, deze is zonder bloedvergieten verlopen.
